دلم خوش نیست غمگینم . . .  

        کسی شاید نمیفهمد کسی شاید نمیداند . . .
                 

               کسی شاید نمیگیرد مرا از دست تنهایی 

                       تو میخوانی فقط شعری و زیر لب آهسته میگویی :
                   

                                 عجب احساس زیبایی … ! تو هم شاید نمیدانی … !

                   شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم؟

     ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟

       نیست از هیچ طرف راه برون شد ز شبم

    زلف افشان تو گردیده حصارم چه کنم؟

              از ازل ایل و تبارم همه عاشق بودند

                     سخت دلبسته ی این ایل و تبارم چه کنم؟

                   من کزین فاصله غارت شده ی چشم توام

                            چون به دیدار تو افتد سر و کارم چه کنم؟

              یک به یک با مژه هایت دل من مشغول است

                              میله های قفسم را نشمارم چه کنم؟

«سید حسن حسینی»