گل سرخم

گل سرخم چرا پژمرده حالی؟

بیا قسمت کنیم دردی که داری

بیا قسمت کنیم، بیشش به من ده

که تو کوچک دلی، طاقت نداری

((بابا طاهر))

نرگس مستانه

نمیدانم دلم دیوانه  کیست

 کجا آواره و در خانه کیست

 نمیدونم دل سر گشته‌ مو

 اسیر نرگس مستانه  کیست

# باباطاهر

یار

زدل نقش جمالت در نشی یار

خیال خط و خالت در نشی یار

مژه سازم بدور دیده پرچین

که تا وینم خیالت در نشی یار

باباطاهر

غم یار

سه درد آمد به جونم هر سه یکبار

غریبـــــی و اسیـــــری و غــــم یار

غریبـــــی و اسیـــــری چــاره دیره

غــــم یار و غــــــــم یار و غــــم یار

باباطاهر

قدک

ببندم شال و میپوشم قدک را

بنازم گردش چرخ و فلک را

بگردم آب دریاها سراسر

بشویم هر دو دست بی نمک را

باباطاهر

پیدا و پنهان

نگارینا دل و جانم ته داری

همه پیدا و پنهانم ته داری

نمی‌دونم که این درد از که دارم

همی دونم که درمانم ته داری

(باباطاهر)

خیاط اجل

محبت آتشی در جانم افروخت
که تا دامان محشر بایدم سوخت

عجب پیراهنی بهرم بریدی
که خیاط اجل میبایدش دوخت

باباطاهر

دل

خدایا خسته و زارم ازین دل

  شو و روزان در آزارم ازین دل

  مو از دل نالم و دل نالد از مو

  زمو بستان که بیزارم ازین دل

#باباطاهر

خرم کوه

خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت

خرم آنانکه این آلالیان کشت

  بسی هند و بسی شند و بسی یند

  همان کوه و همان صحرا همان دشت

#باباطاهر

چه حاصل

دلا غافل ز سبحانی چه حاصل
مطیع نفس و شیطانی چه حاصل  
بــود قدر تو افـــزون از مــلایـــک
تو قــدر خـود نمیـــدانی چه حاصل

  بابا طاهر

پســندم آنچه را جانان پسـندد

یــکی درد و یــکی درمان پســـندد
یک وصل و یکی هجران پسندد  
من از درمان و درد و وصل و هجران
پســندم آنچه را جانان پسـندد 

 بابا طاهر

جوونی هم بهاری بود و بگذشت

جوونی هم بهاری بودو بگذشت     

 به ما یک اعتباری بود وبگذشت

     میان ما و تو یک الفتی بود            

 که ان هم نوبهاری بود وبگذشت

باباطاهر

گلم گر نیستی خارم چرایی

فلـــک در قصــــد آزارم چــــــــرائی
گلم گر نیستی خـــارم چـــــــرائی

تــــو کــــه باری ز دوشـم بر نداری
میـــــان بار ســـــــربارم چــــــرایی 

بابا طاهر

دو بیتی های بسیار زیبا از باباطاهر

هر آن کس عاشق است از جان نترسد

عاشق از کُنده و زندان نترسد

دل عاشق بود گرگ گرسنه

که گرگ از هی هی چوپان نترسد

خوشا آنان که پا از سر ندانند

میان شعله خشک و تر ندانند

کِنِشت  و کعبه و بختانه و دیر

سرای خالی از دلبر ندانند

مسلمانان! سه درد آمو به یکبار

غربی و اسیری و غم یار

غریبی و اسیری سهل وابو

غم یار مشکله ، تا چون شود کار