کاش زندگی

مرگ

در برابر تو سکوت میکند

و می اندیشد

کاش زندگی بود

شمس لنگرودی

نقشه های جهان

نقشه‌های جهان به چه درد می‌خورند

نقشه‌های تو را دوست دارم

که برای من می‌کشی

خطوط مرزی و رودخانه‌ها ... متروها ... خانه‌ها

نقشه‌ی کوچک‌ات را دوست دارم

که دیده‌بانان چهار سویش

از برج مراقبه با صدای بلند با هم صحبت می‌کنند

و من این‌سو تا آن‌سویش را

با غلتی طی می‌کنم .

"شمس لنگرودی"

عطر تو

سر می روم از خویش

از گوشه گوشه فرو می ریزم

و عطر تو

رسوایم می کند.

شمس لنگرودی

تندیس

ز این همه ماه
که در آسمانت ریخته است
مگر که سه آفتاب به هم فشرده 
از پس زیبایی هایت برآیند.

چشمانت

دو رودخانه ی تشنه اند

که از پس نیزارهایش

محموله ی ممنوعی حمل می شود.

از این همه برف

که دندانت را سفید کرده است

چه برف گرانی

آسمان به زمستان مدیون است.

دست‌هایت

شکل و شمایل بخشیدن‌اند

گوش‌ات

دو نقشه پیچاپیچ

برای پنهان کردن رازها، رویاها.

مگر اشتیاق بی سببی

خطوط تنت را

چنین کشیده که تکرارش ممکن نیست.

خدایا!

نکند طوفان سر رسد

که تندیس شنی ام را

به خاک اندازد!

"شمس لنگرودی"

باران صبح

باران صبح 

نم نم 

می بارد

و تو را به یاد می آورد

که نم نم باریدی

و ویران کردی

خانه کهنه را...

 

"محمد شمس لنگرودی"

 

پرپر میزنم

دور از تو

فواره‌ی بی‌قرارم

پرپر می‌زنم

که از آسمانِ تهی 

به خانه ی اولم برگردم.

"شمس لنگرودی"

ماه سیاه

فراموشت کرده ام 

ای نور دسته دسته 

که بر هم می گذارم 

و تو را می سازم.

ماه سیاه !

که پیشانی داغت را برف شسته است 

اقیانوس عاشق !

که در پی قویی کوچک روانه رود می شوی !

از یادت برده ام 

هم چون چاقویی در قلب 

هم چون رعدی تمام شده 

در خاکستر شاخه هایم .

 

"محمد شمس لنگرودی"