به دوستی دوستان مهربان سوگند

به آن نمک که خوردی، به بوی نان سوگند

گله نمی کنم از بد عهدی ایام

به عهد و وفاداری دوستان سوگند

اگر چه نارفیق مرا هزار خنجر زد

به دست یا علی تا پای جان سوگند

گذشته‌ها گذشت و این نیز بگذرد

به اشک و ناله‌ی عاشقان سوگند

دلم نشان ز تو دارد، تو ای رفیق شفیق

خدا خودش گواه، به این نشان سوگند

آن کس که بداند و بخواهد که بداند

خود را به بلندای سعادت بــــرساند

آن کس کــــه بداند و بداند که بداند

اسب طلب از گنبد گـــردون بجهاند

آن کس کــــه بداند و نداند که بداند

با کوزه آب اســت ولی تشنه بماند

آن کس کــــه نداند و بداند که نداند

لنگان خرک خویش به منزل برساند

ان کس که نداند و بخواهد که بداند

جان و تــــن خود را ز جهالت برهاند

آن کس کـــه نداند و نداند که نداند

در جهل مــــــــرکب ابد الدهر بماند

گر به دولت برسی مست نگردی ، مردی

گـــر به ذلت برسی پست نگردی ، مردی

اهل عــــــالم همه بازیچه دست هوسند

گـــــر تو بازیچه این دست نگردی ، مردی

کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی

چیزی کــــــه نپرسند ، تو از پیش مگوی

از آغـــــــــــاز دو گوش و یک زبانت دادند

یعنی  که دو بشنو و یـــکی بیش مگوی