پروانه

زمانه دادش مکر دلی فرزانه را 

آن کس به جفا کشت دل دیوانه را 

ارزان مگسان شدن بود حق او

شمعی که سوزاند دل پروانه را 

☆☆ شعر از خودم ☆☆

دست از دهن بردارم

تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم

آهسته ز فرقت تو فریاد کنم

وقت است که دست از دهن بردارم

از دست غمت هزار بیداد کنم