نمیدانستی

دل من تنگِ دلت بود ، نمی دانستی 

خسته از جنگ دلت بود ، نمی دانستی

رنگ من زرد اگر بود ، چو زر بود ، ولی

 بخت من رنگ دلت بود نمی دانستی

کاش یک پرده از آن قائله ی فخر و غرور

که نماهنگ دلت بود،  نمی دانستی

بی سبب نیست که جا مانده ی هر قافله ام

پای من لنگ دلت بود ، نمی دانستی

خون اگرریخت از این دیده ی شهلایی من

نشئه ی بنگ دلت بود ،نمی دانستی

شیشه بودم که شکستم به زمین افتادم

قاتلم سنگ دلت بود نمی دانستی

اسب اقبال مرا برد به میدان جفا

خدمتش هنگ دلت بود ، نمی دانستی

قدر آن یار «عزیز»ی که نداری امروز

تا که در چنگ دلت بود، نمی دانستی

عزیز نادری