از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد

از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد

  می‌برم جور تو تا وسع و توانم باشد

     گر نوازی چه سعادت به از این خواهم یافت

  ور کشی زار چه دولت به از آنم باشد

     چون مرا عشق تو از هر چه جهان بازاستد  

چه غم از سرزنش هر که جهانم باشد

     تیغ قهر ار تو زنی قوت روحم گردد

  جام زهر ار تو دهی قوت روانم باشد 

 در قیامت چو سر از خاک لحد بردارم 

 گرد سودای تو بر دامن جانم باشد

 گر تو را خاطر ما نیست خیالت بفرست 

 تا شبی محرم اسرار نهانم باشد

  هر کسی را ز لبت خشک تمنایی هست  

من خود این بخت ندارم که زبانم باشد

  جان برافشانم اگر سعدی خویشم خوانی

  سر این دارم اگر طالع آنم باشد 

هر نصیحت که کنی بشنوم ای یار عزیز

باش تا جان برود در طلب جانانم

که به کاری به از این بازنیاید جانم

هر نصیحت که کنی بشنوم ای یار عزیز

صبرم از دوست مفرمای که من نتوانم.

"سعدی"

اهسته چها کردی

پر کن قدح باده

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه

وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پر کن قدح باده که معلومم نیست

کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

"خیام"

آن لاله ز خون شهریاری بوده است

در هر دشتی که لاله زاری بوده است 

آن لاله ز خون شهریاری بوده است

 چو برگ بنفشه کز زمین می روید  

خالی‌ست که بر رخ نگاری بوده است.

 "خیام"