من نگویم  که مرا از قفس ازاد کنید 

قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید 

فصل گل می گزرد هم نفسان بهر خدا 

بنشینید به باغی و مرا  یاد کنید 

یاد از این مرغ گرفتار کنید ای مرغان 

چون تماشای گل و لاله و شمشاد کنید 

هر که داردز شما مرغ اسیری به قفس 

برده در باغ و به یاد منش ازاد کنید 

آشیان من بی چاره اگر سوخت چه باک 

فکر ویران شدن خانه صیاد کنید 

بیستون بر سر راه است مباد از شیرین 

خبری گفته و غم گین دل فرهاد کنید 

گر شد از جور شما خانه موری ویران 

خانه خوش محال است که اباد کنید