اشعار حکیمانه صایب تبریزی

از حادثه لرزند به خود قصر نشینان

ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم

   . _________________________

ای گل شوخ که مغرور بهاران شده‌ای

خبرت نیست که در پی چه خزانی داری 

. __________________________

   دلم به پاکی دامان غنچه می‌لرزد

که بلبلان همه مستند و باغبان تنها 

  . __________________________

تیره روزان جهان را به چراغی دریاب

تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد

    . ___________________________

شاه و گدا به دیدهٔ دریادلان یکی است 

پوشیده است پست و بلند زمین در آب