بادبادک

توی دفترای شعرم

تو یه تک مصرع نابی

باتو حسم یه پرندس

توی آسمون آبی

بذا با کاغذ شعرام 

چند تا بادبادک بسازم

ببرن مارو تا ابرا

تا میشه بهت بنازم

بیا و سهم چشام شو

منو زنده‌کن دوباره

اگه شد ماه تو باشم

تو شبای بی ستاره

بذا با کل وجودم

از ته دلم بخندم

باشی و نخوای یه لحظم 

روتو چشمامو ببندم

فاطمه شفیعی_ کتاب: میشینی ورق میزنی حالتو