از کوزه گری کوزه خریدم باری

از کوزه گری کوزه خریدم باری

آن کوزه سخن گفت ز هر اسراری

شاهی بودم که جام زرینم بود

اکنون شده ام کوزۀ هر خمّاری

خیام

فردا بینی بهشت همچون کف دست

گویند مرا که دوزخی باشد مست

قولیست خلاف دل درآن نتوان بست

گرعاشق و میخواره به دوزخ باشند

فردا بینی بهشت همچون کف دست

خیام

پیمانه چو پر شود

چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ

پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ

می نوش که بعد از من و تو ماه بسی

از سَلخ به غٌرّه آید از غره به سلخ.

"خیام"

نوبت عمر

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت 

 چون آب به جویبار و چون باد به دشت

  هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت 

 روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت

"خیام"

طعنه مزن مستان را

گر می نخوری طعنه مزن مستان را

بنیاد مکن تو حیله و دستان را

تو غره مشو که می می نخوری

صد لقمه خوری که می غلام است آن را 

*خیام*

پر کن قدح باده

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه

وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پر کن قدح باده که معلومم نیست

کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

"خیام"

آن لاله ز خون شهریاری بوده است

در هر دشتی که لاله زاری بوده است 

آن لاله ز خون شهریاری بوده است

 چو برگ بنفشه کز زمین می روید  

خالی‌ست که بر رخ نگاری بوده است.

 "خیام"

برخیز

برخیـــــــز بُتا بیـــــــا ز بهـــــــر دل ما

حل کن به جمال خویشتن مشکل ما

یک کوزه شراب تا به هم نوش کنیم

زان پیش که کوزه ها کنند از گِل ما.

"خیام"

بر باد شدیم

یک عمر به کودکی به استاد شدیم

یک عمر زاستادی خود شاد شدیم

افسوس ندانیم که ما را چه رسید

از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم

خیام    

آواز دهل شنیدن از دور خوش است

گویند کسان، بهشت با حور خوش است

من می گویم که آب انگور خوش است

این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار

که آواز دهل شنیدن، از دور خوش است

"خیام"

نه تو دانی و نه من

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

وین حرف معما نه تو خوانی و نه من

هست از پس پرده گفتگوی من و تو

چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من.

"خیام"

چو زمانه میکند غم ناکت

ای دل  چو   زمانه می‌کند   غمناکت

 ناگه   برود  ز تن   روان  پاکت

 برسبزه نشین و خوش بزی روزی چند

 زان پیش که  سبزه بردمداز خاکت

کوزه گر

در کارگه کوزه گری بودم دوش

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

هر یک به زبان حال با من گفتند

کو کوزه گر و کوزه خرو کوزه فروش.

 

خیام

هیچ

بنگر ز جهان، چه طَرْف بربستم؟ هیچ

وز حاصل عمر چیست در دستم؟ هیچ

شمع طربم ولی چو بنشستم، هیچ

من جام جمم ولی چو بشکستم، هیچ.

  

خیام

زمانه

ای دل ز زمانه رسم احسان مطلب

وز گردش دوران سرو سامان مطلب

درمان طلبی درد تو افزون گردد

با درد بسازو هیچ درمان مطلب

** خیام **