یک روز صبح

موبه مو

.زندگی

امتحان عجیبی بود

باید تورا

گیسویت را

موبه مو

حفظ می‌شدم

فاطمه نادریان

من به لبخند پر از صبحِ تو، ایمان دارم

از چراغانیِ چشمان تو من جان دارم

بی‌ تو یک نسبت نزدیک به باران دارم

روشنم از تو و آن منحنیِ لب هایت

من به لبخند پر از صبحِ تو، ایمان دارم

"معصومه صابر"

هیچ میدانی

مومنم کردی

شیر شد هر کس کنارت، خط بکش بر باورش

سکه را این بار برگردان به روی دیگرش
دور خود چرخید، در راه تو هر کس پا گذاشت
دایره فرقی ندارد این سرش با آن سرش
گاه در هر حالتی یک رنگ بودن خوب نیست
مثل تقویمی که با تو زرد شد سر تا سرش
حال تو چون حرکت تقویم سال شمسی است
اولش با روی خوش می آیی اما آخرش
قهر در اوج یکی بودن هم آری ممکن است
مثل روحی که نگنجد در وجود پیکرش
مومنم کردی به عشق و جا زدی تکلیف چیست
بر مسلمانی که کافر می شود پیغمبرش

برادر بودیم

لادن اتفاقی نیست

هر وقت زانو را بغل کردی...

در قتل عامی که به پا کردی

زیر قدمت بانو دل ریخته ام برگرد

ای با همگان به صلح و ...

شبیه ریل

این.خاصیت بغض به جا مانده از عشق است

سفر رسم است